«آرامش فکر، نداشتن مشکل در زندگی نیست، بلکه توانایی کنار آمدن با مشکلات است.»

من هم مثل خیلی آدم‌های دیگر، سالهای زیادی از زندگی‌ام را نفهمیده بودم که آرامش درونی یک انتخاب است. مطمئن نیستم چه فکر می‌کردم. شاید باور نداشتم که کسی بتواند یک آرامش درونی ماندگار داشته باشد. می‌دانستم که احساس آرامش خودم همیشه موقت بوده است.

زندگی من فراز و نشیب‌های زیادی داشته است. موقعیت‌های سخت زیادی برایم پیش آمده بود که باید با آنها کنار می‌آمدم. فکر می‌کنم باور داشتم که آرامش درونی را فقط قدیس‌ها و راهب‌ها می‌توانند به دست آورند، یا آنهایی که زندگی تارک دنیا را انتخاب می‌کنند که لازم نیست با مشکلات روزمره دست و پنجه نرم کنند.

در دنیای خودم سردرگم بودم و نمی‌دانستم وقتی همیشه مشکلی در زندگی‌ خودم یا آنهایی که دوستشان دارم وجود دارد، چطور می‌توانم به آرامش برسم.

درواقع، تصورم این بود که دنیا سراسر چیزهای منفی است که در روزنامه‌ها می‌خوانم، در تلویزیون می‌بینم و از دیگران می‌شنوم.

اینها چیزهایی هستند که احساسات شما را درگیر می‌کنند - اخبار زن گمشده‌ای که به قتل رسیده، تراژدی بچه‌ای که توسط یک راننده مست کشته شده، تعداد آدم‌های بی‌خانمان، سونامی که جان هزاران نفر را می‌گیرد و …

بعد ماجراهایی که به خانه خودم نزدیک‌ترند -- شوهر دوستم که به سرطان مبتلا شده و پزشک‌ها گفته‌اند تا سه ماه دیگر بیشتر زنده نیست، پدرم که دچار فراموشی شده، ازدواج دوستم که در حال فروپاشی است، همه اتفاقاتی که قلبم را جریحه‌دار می‌کنند.

در زندگی شخصی‌‌ام هم، احساساتم با کنترلی که حس می‌کردم روی شادی و خوشبختی‌ام دارم، بالا و پایین می‌رفت. حس عروسک خیمه‌شب‌بازی را داشتم و بارها و بارها از خودم می‌پرسیدم، «چطور وقتی احساساتم بالا و پایین می‌رود، می‌توانم آرامش قلبی داشته باشم؟»

وقتی به عقب نگاه می‌کنم، می‌دانم که باور داشتم که احساساتم مهم‌اند. از اینها گذشته، آیا احساسی بودن بخش مهمی از زنده بودن نیست؟ احساسات به من حس واقعی بودن می‌دادند و باعث می‌شدند بتوانم با دیگران همدردی کنم.

اما در عمق وجود خودم، بیشتر وقت‌ها احساس خوبی نداشتم. دلم می‌خواست آنقدر احساسی نباشم. دلم می‌خواست از همه مشکلات زندگی‌ام خلاص شوم، به عصبانیت‌ها و حرف‌های دیگران واکنش ندهم و در قلبم آرامش داشته باشم.

نیاز شدیدی بود برای تغییر دادن وضعیت یا متوقف کردن چرخه منفی اتفاقات که به نظر می‌رسید کنترل روابط و زندگی من را در دست گرفته است.

باور دارم که این تصمیم بود که مدام در ذهن و قلبم چرخ می‌خورد و جستجوی معنوی من را پیش برد و کمکم کرد باوجود همه مشکلاتی که در زندگی‌ام بود، یک روش زندگی آرامش‌بخش‌تر کشف کنم.

می‌دانستم که همانطور که ماه‌ها و سالها پیش می‌روند، در تصمیمم برای تغییر روش زندگی‌ام مصمم‌تر می‌شدم.

چند سال پیش بود که بالاخره توانستم به آرامش درونی برسم که با تغییر احساساتم یا مشکلاتم در زندگی تغییر نکند. می‌دانم که مجموعه‌ای از تغییرات بود که من را به آنجا رساند. تغییراتی مثل …

باور اینکه دیگران دوستمان دارند

با درک اینکه اتفاقات منفی دوران کودکی باعث می‌شود احساس کنیم کسی دوستمان ندارد و اعتماد‌به‌نفسمان پایین بیاید، سعی کردم حقیقت را درمورد خودم کشف کنم. این چیزی نبود که باور داشتم درست است!

باور اینکه دیگران دوستمان دارند از شناختن خودمان سرچشمه می‌گیرد، از قضاوت نکردن خودمان یا دیگران بخاطر اشتباهاتی که مرتکب می‌شویم و از تفکرات هر روز که باعث می‌شود عشقی بدون‌شرط برای چیزی بزرگتر از خودمان احساس کنیم.

کنترل و تغییر افکارمان

یک زمانی باور داشتم که هیچ کنترلی روی فکرهایم ندارم، چون هیچوقت فکر نمی‌کردم که افکار را می‌توان تغییر داد. بعد شروع کردم به متمرکز شدن بیشتر روی افکارم و متوجه شدم بیشتر چیزهایی که به آن فکر می‌کنم احساس واقعی‌ام نبودند.

فقط با توجه کردن به فکرها می‌توانیم ببینیم که خیلی از آنها مبتنی بر ترس یا قضاوت هستند.

و چون بدون هیچ مقاومتی می‌آیند و می‌روند، بیشتر ما به صورت ناخودآگاه در طول زندگی‌هایمان دچار مشکل می‌شویم چون باور داریم که ما همان فکرهایمان هستیم. وقتی پدیدار می‌شوند یا غیب می‌شوند اصلاً به آنها نگاه نمی‌کنیم یا دربرابرشان مقاومت نمی‌کنیم. با قبول کردن آنها، به آنها اجازه می‌دهیم اعتقادات و باورهایمان درمورد خودمان و زندگی‌مان را شکل دهند.

وقتی شروع به تشخیص آنها کنید، می‌توانید تغییرشان دهید. وقتی ببینید افکارتان تا چه اندازه با احساس واقعی شما متفاوت هستند، می‌توانید فکر دیگری را جایگزین آن در ذهنتان کنید.

مهربان بودن

با دیدن و حس کردن مهربانی دیگران، می‌فهمیم که تا چه اندازه این مهربانی‌ها در زندگی روزمره مهم هستند. در برخورد با تماس‌های تلفنی مسئله‌ساز، مثل فردی عصبانی که آنطرف خط است، می‌توانیم تصمیم بگیریم که مهربان باشیم.

وقتی دوستی از شما می‌خواهد در کاری کمکش کنید، می‌توانید تصمیم بگیرید که به مهربانانه‌ترین صورت ممکن به او پاسخ دهید.

وقتی کسی برای کمک مالی از شما تقاضا می‌کند، می‌توانید با مهربانی به این تقاضا پاسخ دهید. مشخص است که زمان‌هایی هست که نمی‌توانید نیاز طرف‌مقابل را برآورده کنیم اما وقتی هم وسیله لازم برای برآوردن نیاز او را نداریم، «نه» گفتن با مهربانی بهترین انتخاب است.

گاهی‌اوقات رد کردن مهربانانه برای کمک کردن برای رشد فردی دیگران بسیار مهم است و به آنها این امکان را می‌دهد که درس‌های مهمی برای زندگی‌شان بگیرند.

وقتی کسی درمورد کسی که می‌شناسیم غیبت می‌کند، می‌توانیم با سکوت مهربان باشیم و وارد شدن به بحث آنها را نپذیریم. با انتخاب مهربانی، اجازه می‌دهیم که انرژی مثبت از ما به دیگران هم سرایت کند و از نزدیک شدن انرژی منفی به ما جلوگیری می‌کند. به این ترتیب، ارتباطی با نفس والای خود برقرار می‌کنیم و می‌فهمیم که مهربان بودن واقعاً تا چه انداز ه خوب است.

وارد کردن تمرین پذیرش به زندگی روزانه

شاید رمز احساس آرامش واقعی این است که بتوانید آنچه که هست را بپذیرید. پذیرش یعنی صدای نفستان را شنیده و آن را رد کنید. اینکه بدانید تنها کسی که می‌توانید تغییر دهید خودتان هستید کمکتان می‌کند اینکار را انجام دهید.

به محض اینکه به این فکر کنید که چیزی سر جایش نیست، یا چیزی آنطور که باید باشد نیست، یا درمورد یک موقعیت خاص یا یک فرد منتقدانه رفتار می‌کنیم، می‌فهمیم که نتوانسته‌ایم آنچه که هست را همانطور بپذیریم و خواسته‌ایم روی چیزی که بیرون از ما است کنترل داشته باشیم.

این دنیا پر از انرژی‌های منفی و دیوانگی‌هاست اما همه ما می‌توانیم یاد بگیریم چطور با آرامش درونی زندگی کنیم.

این زمانی اتفاق می‌افتد که نسبت به خودتان و آنچه که هستید آگاه‌تر شوید، بدانید که کسانی هستند که دوستتان دارند، افکارتان را تغییر دهید، مهربانی کردن را تمرین کنید و همه چیز را همانطور که هست بپذیرید.

وقتی عشقی بدوت قید و شرط قلبتان را پر کند، می‌پذیرید که نمی‌توانید به عقب برگردید و چیزهایی که الان دارید را نادیده نمی‌گیرید و قدر آرامشی که الان پیدا کرده‌اید را می‌فهمید.

آخر اینکه، به آرامش قلبی دست پیدا می‌کنید که با وجود همه مشکلات و سختی‌های زندگی، بر جا می‌ماند.

The post چطوری به آرامش درونی برسیم؟ appeared first on آلامتو.

اینکه موفق‌ترین آدم‌های جهان روز خود را چگونه شروع می‌کنند، مهم است. شاید برخی نکات در زندگی‌شان وجود دارد که به ما انگیزه دهد. بیل گیتس و مارک زاکربرگ از جمله شاخص‌ترین افراد موفق جهان هستند.

به گزارش فرادید، صرف قهوه، سخنرانی کردن و باشگاه رفتن می‌توانند شروع یک روز خوب برای اکثر ما باشد. زندگی روزمره البته به تدریج ما را خسته و متعاقبا از اهدافمان دور می‌کند، بنابراین نحوه شروع روز از اهمیت والایی برایمان برخوردار است.

موفق‌ترین افراد جهان اینگونه روز خود را شروع می‌کنند:

باراک اوباما، ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا

از نظر سیاسی، او در راس یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان قرار دارد. باراک اوباما اما برای شروع روز خود، برنامه دارد. او هر روز صبح ساعت 6:45 دقیقه از خواب بیدار شده و سپس به باشگاه می‌رود تا به تمرینات هوازی و قدرتی خود بپردازد.

پس از اتمام تمرینات ورزشی، باراک اوباما نزد همسرش میشل و دو دخترش، مالیا و ساشا، برگشته تا با آن‌ها صبحانه بخورد. دختران اوباما پس از صبحانه راهی مدرسه می‌شوند. وی پس از صرف صبحانه آماده اداره کشور می‌شود.

دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا

گفته می‌شود که دیوید کامرون ساعت 6 صبح از خواب بیدار می‌شود و از حدود ساعت 8 صبح راهی دفتر کار خود برای اداره کشور می‌شود. پیش از آن اما، آقای کامرون با همسرش سامانتا و فرزندانش آرتور، نانسی و فلورنس صبحانه میل می‌کند.

آپارتمان خصوصی آقای کامرون در خیابان داونینگ قرار دارد. او قانون منع تماشای تلویزیون را هر روز صبح اجرا می‌کند. وی پیشتر گفته بود که فکر می‌کند فرزندانش باید صبح‌ها، قبل از عزیمت به مدرسه، کار دیگری انجام دهند.

آقای کامرون به رسانه‌ها علاقه زیادی داشته و هر روز صبح زمانی را به مرور اخبار اختصاص می‌دهد.

وینستون چرچیل، سیاستمدار سابق بریتانیا

چرچیل علاقه‌ای نداشت تا مانند دیگران زود از خواب بیدار شود. او ساعت 7:30 صبح بیدار می‌شد. البته شاید فکر کنید که عادی است؟! ولی اگر بدانید که تا ساعت 11 از تختخواب خود خارج نمی‌شد، نظرتان عوض می‌شود.

در واقع سه ساعت و نیم طول می‌کشید تا او شروع به کار کند، اما در این سه ساعت و نیم چه می‌گذشت؟ او صبحانه می‌خورد و روزنامه‌ها را می‌خواند (آن روزها خبری از گوشی هوشمند نبود.) او همچنین برای وزرای متعدد خود نامه می‌نوشت.

هاوارد شولتس، مدیرعامل استار باکس

شاید برای کسی که خودش رئیس استار باکس است، عجیب باشد که روز خود را با قهوه شروع کند؛ اما او این کار را می‌کرد. او پیشتر گفته بود که ساعت 4:30 از خواب بیدار می‌شود و مدت زمانی را همراه به سه سگش در بیرون از خانه قدم می‌زد. او سپس در ساعت 5:45 صبح به خانه برمی‌گشت و برای خودش و همسرش قهوه درست می‌کرد.

البته او به شکلی متفاوت و از قهوه‌ای خاص استفاده می‌کرد. سپس روز کاری‌اش را آغاز می‌کرد.

استیو جابز فقید، مدیرعامل اپل

او همیشه با لباس کاملا مشکی و یقه اسکی‌اش در یادها خواهد ماند. استیو جابز فقید توانست اپل را به یکی موفق‌ترین شرکت‌های جهان تبدیل کند. او صبح از خواب بیدار می‌شود و تلاش می‌کرد تا بهترین نمایش خودش را نشان دهد.

استیو جابز از خواب بیدار می‌شد و سپس جلوی آینه قرار می‌گرفت و خطاب به خودش می‌گفت: «اگر امروز آخرین روز زندگی‌ات باشد، آیا از کاری که امروز خواهی کرد، خوشحال خواهی شد.» اگر پاسخ جابز به سوالش در چند روز متوالی منفی بود، او چیزی را تغییر می‌داد.

بیل گیتس

بیل گیتس یکی دیگر از کسانی است که در زمینه تکنولوژی فعال است. او یکی از ثروتمندترین افراد جهان است که نیازی به معرفی ندارد. آقای گیتس تمایل دارد تا روز خود را با تمرینات جسمی و روحی شروع کند.

گفته می‌شود که بیل گیتس هر روز صبح، یک ساعت تمام بر روی تردمیل می‌دود و تمرینات هوازی انجام می‌دهد. او همچنین به تماشای ویدیوهای آموزشی می‌نشیند تا از هر نظر از وضعیت سلامت خود اطلاع داشته باشد.

بیشتر بخوانید : بیوگرافی بیل گیتس

مارک زاکربرگ، موسس فیسبوک

زاکربرگ 31 ساله از دانشگاه هاروارد ترک تحصیل کرد و سپس فیسبوک را راه انداخت. اغلب اوقات او را با یک تی‌شرت ساده‌ی خاکستری رنگ دیده‌ایم. او حتی در مورد رنگ تی‌شرتش گفته است که «پوشیدن تی‌شرت مشابه به او کمک می‌کند تا کمترین تصمیمات ممکن را اتخاذ کند.»

بنابراین، او پس از بیدار شدن از خواب به سمت کمد لباس‌هایش رفته و تی‌شرت خاکستری زنگ مورد علاقه‌اش را از بین ده‌ها تی‌شرت خاکستری انتخاب می‌کند و راهی دفتر کارش می‌شود.

گفته می‌شود که زاکربرگ خواب کافی نداشته و برای صحبت کردن با کارکنانش تا ساعت 6 صبح بیدار می‌ماند.

جف بزوس، مدیر آمازون

جف برخلاف بسیاری از مدیران موفق جهان، دیر از خواب بیدار می‌شود. آقای بزوس همواره بر خواب خوب تاکید داشته است. او در سال 1999 و در مصاحبه با وال استریت ژورنال گفت: «اگر هشت ساعت خوابیده باشم، در طول روز حس بسیار بهتری دارم.»

او پیشتر گفته بود که به عمد صبح‌ها قرار نمی‌گذارد تا بتواند با همسرش ماکانزی و چهار فرزندش، صبحانه بخورد. از آنجایی که آقای بزوس صبح‌ها تا هر وقت که دلش می‌خواهد می‌خوابد، نیازی به ساعت کوکی ندارد! او حتی به صبحانه‌ای که می‌خورد که بسیار اهمیت می‌دهد.

The post مشهورترین‌های دنیا چطوری روزشان را آغاز می‌کنند؟ appeared first on آلامتو.